Johan Teirlinck
Leven
Auteur
Docent
Johan Teirlinck
Tennis
Links
Dorpsdichter
Johan Teirlinck
Johan Teirlinck
ARCHIEF
Johan Teirlinck
Haiku
Op de rotonde
in een rechte scheve hoek
stut de boom het staal
Op de rotonde
in een rechte scheve hoek
stut de boom het staal
1. Haiku
2. Zeg het haar niet
zeg haar
niet
dat ik van haar hou
en in haar bed
wanneer ze weg is
de vormen van haar lichaam
met één vinger
teken
zeg het haar
niet
dat ik in beken
soms en onverwacht
als in een spiegel
haar beeld zie stromen
tussen kiezelstenen
naar een of andere oceaan
het einde van onze baan
zeg haar niet
dat ik in wind
die in de bomen klimt
haar stem plots hoor
die mij vertelt
dat alles goed is
samen
zeg het haar
niet
dat als de nacht gevallen is
en de muren van ons huis
spreken gaan
haar geur in elke lade
haar schaduw in elke kast
haar naam op alle muren
staat gekrast
zeg haar niet
dat ik van haar hou
en zeg van stilte
niets
die heerst in harten
als op zondagavond
in de zomer
alles is verdwenen
van heel de wereld
en alleen haar glimlach
en haar mooie benen
mijn wereld vullen
wanneer ik vanop een afstand
stiekem naar haar kijk
zeg het haar niet
zij zou het niet geloven
zeg van de afgrond
niets
aan niemand
de afgrond
tussen haar en mij
de angst
dat ik erin verdwijn
en niets mag houden
van ons
alleen verder moet
ooit
zeg het haar niet
als je haar ziet
beperk je tot een lied
als je haar ziet
bespreek de wereld niet
als je haar ziet
maak bochten rond verdriet
als je haar ziet
laat beek en wind en huis
vertellen
dat ik van haar hou
maar zeg het niet
als je haar ziet
(uit Helena in Pompeï)
(uit Tirades en andere onrust)
niet
dat ik van haar hou
en in haar bed
wanneer ze weg is
de vormen van haar lichaam
met één vinger
teken
zeg het haar
niet
dat ik in beken
soms en onverwacht
als in een spiegel
haar beeld zie stromen
tussen kiezelstenen
naar een of andere oceaan
het einde van onze baan
zeg haar niet
dat ik in wind
die in de bomen klimt
haar stem plots hoor
die mij vertelt
dat alles goed is
samen
zeg het haar
niet
dat als de nacht gevallen is
en de muren van ons huis
spreken gaan
haar geur in elke lade
haar schaduw in elke kast
haar naam op alle muren
staat gekrast
zeg haar niet
dat ik van haar hou
en zeg van stilte
niets
die heerst in harten
als op zondagavond
in de zomer
alles is verdwenen
van heel de wereld
en alleen haar glimlach
en haar mooie benen
mijn wereld vullen
wanneer ik vanop een afstand
stiekem naar haar kijk
zeg het haar niet
zij zou het niet geloven
zeg van de afgrond
niets
aan niemand
de afgrond
tussen haar en mij
de angst
dat ik erin verdwijn
en niets mag houden
van ons
alleen verder moet
ooit
zeg het haar niet
als je haar ziet
beperk je tot een lied
als je haar ziet
bespreek de wereld niet
als je haar ziet
maak bochten rond verdriet
als je haar ziet
laat beek en wind en huis
vertellen
dat ik van haar hou
maar zeg het niet
als je haar ziet
(uit Helena in Pompeï)
(uit Tirades en andere onrust)
wanneer onze stem en adem
onbetrouwbaar zijn geworden
en de wereld is gekrompen
tot de muren van ons huis
moeten wij gewoon de pijlen
van het leven volgen
groen, blauw en geel, of rood
en de mouw(en) opstropen
maar eerst even zitten
wachten, denken aan het leven
dat wij hadden, hebben
voor we weer naar buiten gaan
en opnieuw onze stem en adem
ongeremd, krachtig
in de wijde wereld
blazen
onbetrouwbaar zijn geworden
en de wereld is gekrompen
tot de muren van ons huis
moeten wij gewoon de pijlen
van het leven volgen
groen, blauw en geel, of rood
en de mouw(en) opstropen
maar eerst even zitten
wachten, denken aan het leven
dat wij hadden, hebben
voor we weer naar buiten gaan
en opnieuw onze stem en adem
ongeremd, krachtig
in de wijde wereld
blazen
3. het vaccinatiecentrum
Het gemeentebestuur van Kortenberg heeft beslist om een aantal banken te renoveren. Bij deze gelegenheid krijgt elke bank ook een gedicht van onze dorpsdichter.
De gedichten spelen in op de sfeer van de plek, de eigenheid van de locatie of de geschiedenis van de omgeving. Hier een eerste 'bankgedicht' voor een bank in het centrum van Everberg op het gemeenteplein, in de nabijheid van een speeltuintje voor kinderen.
De gedichten spelen in op de sfeer van de plek, de eigenheid van de locatie of de geschiedenis van de omgeving. Hier een eerste 'bankgedicht' voor een bank in het centrum van Everberg op het gemeenteplein, in de nabijheid van een speeltuintje voor kinderen.
wanneer je hier de ogen sluit
hoor je van kinderen
de stemmen
tussen wind en weer waaien
luister luider
wanneer ik en jij al lang
verdwenen zullen zijn
blijven boom en bank behouden
wachten mus en mees
op nieuwe dagen
hoor je van kinderen
de stemmen
tussen wind en weer waaien
luister luider
wanneer ik en jij al lang
verdwenen zullen zijn
blijven boom en bank behouden
wachten mus en mees
op nieuwe dagen
5. Nu er dingen zijn veranderd
Nu er dingen zijn veranderd
en in de kast versleten kleren
zijn gevonden
blijft die oude geur
hier hangen
als verderf -zo dacht ik eerst-
maar naar ik onlangs
heb vernomen
zou het enkel spijt
en weemoed zijn
dat wij hier tezamen
leefden en de dagen
namen gaven en
niet wisten dat we alles
in de muren krasten
als een teken aan de wand
van wat was,
ss geweest -en blij-
om niet weer te keren
dan in dromen af en toe.
Zo zoekt zich hier een weg
wat ongezegd
verbleef en talmde
zich in geur of kleur
te noemen.
Dat we ooit
zo lang, zo kosteloos
van leven leefden
en niet eens bemerkten
hoe het licht tot schaduw werd.
en in de kast versleten kleren
zijn gevonden
blijft die oude geur
hier hangen
als verderf -zo dacht ik eerst-
maar naar ik onlangs
heb vernomen
zou het enkel spijt
en weemoed zijn
dat wij hier tezamen
leefden en de dagen
namen gaven en
niet wisten dat we alles
in de muren krasten
als een teken aan de wand
van wat was,
ss geweest -en blij-
om niet weer te keren
dan in dromen af en toe.
Zo zoekt zich hier een weg
wat ongezegd
verbleef en talmde
zich in geur of kleur
te noemen.
Dat we ooit
zo lang, zo kosteloos
van leven leefden
en niet eens bemerkten
hoe het licht tot schaduw werd.
4.
6. Berkenhof
deze plek vertelt verhalen
van toen een beek hier grenzen trok
doorheen een sompig weiland waar
een klooster opschoot en een schooltje
en kolenhandelaren of steenbakkers
hier woonden
van toen de nieuwe kerk
de beek verborg en het dorp
zou groeien tot op vandaag
en wij de erfenis van onze voorvaderen
-op wiens schouders wij leven-
mogen uitbouwen
aan ons de taak
om kloosterstraat en beekstraat van weleer
patronaat en parochiezaal van toen
mee te dragen en verder te zetten
gezamenlijk en met passie
verbinden
van toen een beek hier grenzen trok
doorheen een sompig weiland waar
een klooster opschoot en een schooltje
en kolenhandelaren of steenbakkers
hier woonden
van toen de nieuwe kerk
de beek verborg en het dorp
zou groeien tot op vandaag
en wij de erfenis van onze voorvaderen
-op wiens schouders wij leven-
mogen uitbouwen
aan ons de taak
om kloosterstraat en beekstraat van weleer
patronaat en parochiezaal van toen
mee te dragen en verder te zetten
gezamenlijk en met passie
verbinden
7. De gemeente Kortenberg toont in het kader van
BERICHTEN AAN DE OVERKANT boodschappen die gericht zijn aan iemand die is overleden.
De tekst wordt dagelijks na valavond geprojecteerd op de muur van het gemeentehuis in de dagen voor en na 1 november.
BERICHTEN AAN DE OVERKANT boodschappen die gericht zijn aan iemand die is overleden.
De tekst wordt dagelijks na valavond geprojecteerd op de muur van het gemeentehuis in de dagen voor en na 1 november.
vader,
het was geen donderslag
of bliksemschicht
die nacht
gewoon
jouw licht
dat in de kamer scheen
ik dacht
ik roep de buurt bijeen
een wonder is geschied
maar bleef stil
en als ik ween
is het niet van verdriet
je stem
klonk niet
slechts woorden binnenin
van jou naar mij
zodat je niet verried
wat je mij zei
sindsdien schijnt de nacht
in mij
alsof je sporen leven
het was geen donderslag
of bliksemschicht
die nacht
gewoon
jouw licht
dat in de kamer scheen
ik dacht
ik roep de buurt bijeen
een wonder is geschied
maar bleef stil
en als ik ween
is het niet van verdriet
je stem
klonk niet
slechts woorden binnenin
van jou naar mij
zodat je niet verried
wat je mij zei
sindsdien schijnt de nacht
in mij
alsof je sporen leven
